Hands

White or Gray

Brown

Average

5'  6"   (168 cm)

Armenian

White / Caucasian

Social Smoker

Socially

Yes

Maybe

Christian

Master's Degree

Financial / Accounting / Insurance / Real Estate

I'll tell you later

Occasionally

Does Not Matter

Armenian, Russian

Acoustic, Blues, Classical, Classic Rock, Hard Rock / Metal, Latin, Middle Eastern / Persian / Arabic, New Age

Նատալյա Գունդարևան կնոջ իմ իդեալն է: Իսկ ընդհանուր առմամբ հավանում եմ բոլոր գեղեցիկ և սեքսուալ դերասանուհիներին :)

Երգիչներից պաշտում եմ Ադրիանո Չելենտանոյին և 70-80-ականների Հարութ Փամբուկչյանին:

Մարզիկներով չեմ հետաքրքրվում: Բայց հարգում եմ Մուհամեդ Ալիին` ո՛չ որպես մարզիկի, այլ որպես խելացի ու խորաթափանց մարդու:

Որպես կուռք սիրում եմ Վահան Տերյանին: Հենց իր բանաստեղծությունների ազդեցությամբ է ձևավորել իմ բնավորությունը:

Սիրում եմ լսել Pink Floyd, Uriah Heep, Любэ, Smokie, Led Zeppelin, Kreis, Scorpions, Boney M, Alabina, Europe, ABBA և էլի շատերի

Հաճելի ընկերուհու հետ ուր ասես կգնամ` ժամանակ անցկացնելու: Իսկ մենակ ոչ մի հավաքատեղի էլ չեմ գնում:

Սիրում եմ իմ ծննդավայր Կիրովականը:

Սիրում եմ միայն Հայաստանը և ցանկություն չեմ զգացել այլ երկիր գնալ` թեկուզ շրջագայելու:

Ոգելիցներից խմիչքներից նախընտրում եմ վարդագույն կիսաչոր գինին, իսկ ընդհանրապես` կախված է խորտիկներիցից:

Ես պարզ եմ հագնվում, և նորաձևությունն ինձ համար էական չէ: Կարևորը` հաճելի լինի ինձ և շրջապատողներին:

Ֆասթֆուդից հիմնականում խուսափում եմ:

Կարդում եմ գիտա-հանրամատչելի, առողջապահական և խոհարարական ամսագրեր (որը կպատահի, նախընտրություններ չունեմ):

Սիրում եմ համով կատակերգությունները, օրինակ` «Միմինո», «Մենք ենք` մեր սարերը», «Ոսկե հորթը» (Իլֆ/Պետրով):

Մեր կյանքն ինքնին դրամա է... Այլոց դրամաներից շատ եմ հավանում «Կտոր մը երկինք»-ը:

Գիշերը պետք է ոչ թե ակումբ գնալ, այլ լինել սիրելիի հետ, ով կողքիդ խաղաղ քնած է կամ ընդհակառակը` չարաճճիութամբ չի թողնում քնես :)

Place? Հըմմմ... Համբուրվելու ամենասիրած վայրը`ամենուր!!! Համբուրելու ամենասիրած տեղը`կուրծքը (ներողություն անկեղծության համար :)

Հարգում եմ Վլադիմիր Պուտինին` որպես հզոր, հավասարակշռված և անհողդոդ մարդու:

Նախընտրելի ռեստորան չունեմ: Ում հետ որ պատրաստվում եմ ռեստորան գնալ, իրե՛ն եմ առաջարկում ընտրել, թե ո՞ւր հարվիրեմ:

Sympahty (Uriah Heep), Ես առանց քեզ (Գագիկ Գրիգորյան); Տարիներ-տարիներ, Գնաս բարով (Հարութ Փամբուկչյան), Я буду ждать (Краски)

Սպորտի նկատմամբ անտարբեր եմ: Այն շատ լավ զբաղմունք է, ասում են, բայց ինձ չի ձգում:

Ես կսիրեմ բոլոր այն կերակուրները, որոնք կպատրաստի իմ տիկինը:

Երաժշտական ոճերից սիրում եմ Soft Rock, Psychedelic, Easy Listening Classical, Instrumental Pop, 70-80's Pop, Classic Jazz, Disco

Բոլոր կենդանիները բնության իսկական հրաշքներ են և մարդկանցից կատարյալ են: Միայն թե միջատներ ու սողուններ չեմ սիրում:

Արվեստի հարցում էրուդիտ չեմ, ուրիշների պես հարյուրավոր գործերի անուններ չեմ կարող թվարկել: Բայց դիտել սիրում եմ:

Աստղագուշակության նկատմամբ թերահավատ եմ: Կարծում եմ դա անտեղի ու անօգուտ զբաղմունք է:

Տիեզերքն արվեստի մի հոյակապ ստեղծագործության պես է: Եվ մե՜ծ հանելուկ է: Ինձ շատ է ձգում:

Անտառում կրակի վրա իմ ձեռքով խորոված մի կտոր միսն ինձ համար ամենաճանաչված ռեստորանների ամենանրբահամ կերակուրներից համեղ է:

Բարեր չեմ հաճախում:

Կենսաբանությամբ հետաքրքրվում եմ: Հիմնականում` էրուդիցիաս զարգացնելու նպատակով:

Ավտոմեքենան ընդամենը տեղաշարժման միջոց է:

Երեխաների մասին պետք է հոգալ և նրանց պետք է լավ դաստիարակել` անկախ նրանից, թե որքան ժամանակ և/կամ միջոցներ ունես:

Կատակերգություններ սիրում եմ, բայց միայն «համով» կատակերգություններ:

Ես սնվում եմ հիմնականում տանը և պատրաստում եմ ի՛նքս: Համեղ էլ պատրաստում եմ, իսկ երբ «հավես» եմ ունենում, նույնիսկ ձևավորում եմ:

Մարմնամարզության կարիք չեմ զգում: Առողջությունս առանց դրա էլ իդեալականին մոտ է և ճարպակալման հակում չունեմ :)

Սպորտից միայն ֆուտբոլն է երբեմն գրավում: Բայց հազվադեպ:

Չեմ պատկերացնում,թե ի՞նչը կարող է ինձ երբևէ խաղատուն տանել:

Զենքի գիտակ չեմ, բայց լավ (դիպուկ) կրակում եմ:

Ինտերնետում «թափառում եմ» միայն գործնական նպատակներով, առավելապես` լուրջ կենսական հարցերի պատասխաններ ստանալու համար:

Կենդանի համերգներն ինձ հաճույք են պատճառում: Բայց ոչ` Արմենչիկի ու համանման ռաբիզ «ժողովրդական արտիստների» համերգները:

Բժշկությունն այն բնագավառներից մեկն է, որում թեև մասնագետ չեմ, բայց բժշկական ավարտած հնդիկից ավելի շատ բան գիտեմ :)

Եթե ընդհանրապես որևէ հոբի ունեմ, ապա դա կինոնկար դիտելն է: Շատերի պես պես չեմ ասի` սիրում եմ լավ ֆիլմեր: Վատ ֆիլմ գրեթե չկա:

Օպերան, բալետը, թատրոնը հաճելի են: Միայն թե պետք է ընկերուհի ունենամ, որպեսզի իր հետ ներկայացման գնամ:

Քաղաքականությամբ չեմ զբաղվում և չեմ հետաքրքրվում:

Հոգեբանությունից տեսական ոչ մի գիտելիք չունենալով հանդերձ` լավ հոգեբան եմ:

Համոզմունքներով աթեիստ եմ, բայց արժեքներով և ավանդույթներով, անկասկած, քրիստոնյա: Եվ հարգում եմ բոլոր կրոնների արժեքները:

Վազքը սրտի վրա ավելորդ` բնության կողմից մարդու համար չնախատեսված բեռ է: Ավելի լավ է նույնքան քայլել: Արդյունքը նույնն է լինում:

Տես Opera տողում գրվածը:

Հաճելի ուղեկցի հետ կճանապարհորդեմ: Իսկ ընդհանրապես` անտարբեր եմ: Շուտ ձանձրանում եմ և ուզում եմ տուն վերադառնալ:

Մենակ զբոսնել չեմ սիրում: Կզբոսնեմ միայն հաճելի ուղեկցուհու հետ:

Երբեմն գրում եմ, երբ կամ մուսան է այցի գալիս, կամ` տխոուր հիշողությունները:

Հարցից դուրս` իմ մասին: Ռոմանտիկ եմ, նվիրվող ու հավատարիմ: Երկու կին միաժամանակ իմ կյանքում տեղ չեն ունեցել և չեն ունենա: Սիրառատ եմ և կրքոտ: Բավարար համբերատար եմ: Միայն երբ մարդը բութ կամակորություն է ցուցաբերում` չընդունելով իր ակնհատ անիրավացի լինելը, այդ ժամանակ բավական արագ բորբոքվում եմ: Ինքս իմ սխալներն ընդունել գիտե՛մ: Բարի ու բարյացկամ եմ ընդհանրապես բոլորի նկատմամբ: Թերություններից ամենևին զուրկ չեմ, բայց դրանց մեծ մասն ուղղելի են և, կախված նրանից, թե ինչ բնավություն ունի զուգընկերուհիս և ինչն է որպես թերություն ընկալում, դրանք կարող են նաև ոչ էական թվալ կամ նույնիսկ չնկատվեն: Ընտանիքից դուրս հարաբերություններում այնքան էլ պարզ բնավորություն չունեմ: Տարբեր իրավիճակներում և տարբեր մարդկանց նկատմամբ կարող եմ տարբեր լինել: Ամեն դեպքերում երբեք գռեհիկ չեմ, միշտ քաղաքավարի եմ և և աշխատում եմ նրբանկատ լինել: Աշխատում եմ միշտ «ճիշտ» և տվյալ միջավայրի/զրուցակցի համար հաճելի լինել: Ունեմ արժանավայել աշխատանք, բավարար վաստակում եմ, որպեսզի և՛ ինքնաբավ լինեմ, և՛ մշտապես զգալի գումար ունենամ «պահուստում»: Էությամբ գործար չեմ, այլ` ծառայող: Հարուստ չեմ, բայց նաև նրանցից չեմ, ովքեր սպասում են հաջորդ աշխատավարձի օրվան, տնտեսում են «նեղ օրվա» համար, իսկ անհրաժեշտ իրերը գնում են ապառիկով: Ժլատ չեմ: Սեփական նյութական պահանջմունքներս շատ համեստ են, ուստի ապագա կինս կարող է նաև որոշակի ճոխություններ թույլ տալ իրեն: Գրեթե անթերի առողջություն ունեմ առայժմ :) Կարծում եմ իմ մասին այսքանը բավարար է, որպեսզի կարողանաք որոշել` կուզեի՞ք ծանոթանալ ինձ հետ և անմիջականորեն հաղորդակցվելով` իմ մասին ավելին իմանալ: Եթե ցանկություն կառաջանա, ապա մի՛ երկմտեք, գրեք ֆեյuբnւքnւմ կամ oդնnյnւմ (անուն-ազգանունս այնտեղ առանց կետի է): Հեռակա զրույցը ոչինչ չի պարտավորեցնում, եթե մեզնից մեկը չի հավանի, ապա բարեկամաբար հրաժեշտ կտանք: Ձեզ ուղղված իմ «լայք»-ը ծանոթանալու հրավեր է, մի անտեսեք, մի խուսափեք ծանոթանալուց: Հնարավոր է, որ մենք հենց միմյանց ենք փնտրել :) Միայն լուսանկարներ նայելով ու պրոֆայլ կարդալով դա չեք կարողանա պարզել: Հեnшխnuu է զրnինըերեք յnթմեկ մեկյnթ երեքվեց (նшև վшյբեր):

Հարցից դուրս` ո՞ւմ եմ փնտրում և ինչպես եմ պատկերացնում ընտանիքը: Ամենասկզբում թվարկածիցս բացի` կինը պետք է ցանկություն ունենա հանուն սիրառատ ընտանիքի իր մեջ փոխել այն ամենը, ինչը դրան խանգարում է, և ունակ լինի փոխել նաև իմ անցանկալի գծերը իր սիրո՛վ, ոչ թե «զոռելով»: «Ընդունիր ինձ այնպիսին, ինչպիսին կամ» խոսքը թույլերի, կամազուրկների և եսասերների համար է: Նրանք կարող են իրենց կյանքը մենակ էլ շարունակել: Ինքս պատրաստ եմ իմ մեջ շատ-շատ բաներ փոխել ու զոհաբերել` հանուն ներդաշնակ ընտանիքի: Կուզեի, որ կինս ևս ցանկություն ունենար փոխել այն ոչ «կենսական անհրաժեշտ» բաներն իր մեջ, որոնք միգուցե խանգարում են ներդաշնակությանը: Բռնակալ չեմ, քարե դարից չեմ, ապրել ու կյանքը վայելելն արգելելու մտադրություն չունեմ :) Պարզապես բութ կամակոր չլինի, կռվարար չլինի, տեղին-անտեղի վեճեր ծնելու մոլուցք չունենա և բավարար պարկեշտ լինի: Պարկեշտը լայն հասկացություն է, չեմ վիճի: Անձամբ ինձ համար պարկեշտության սահմանը հավանաբար կարելի է այսպես նկարագրել. հաճույք չզգա ուրիշներին անտեղի ցուցադրվելուց կամ սիրախաղերից, անգամ եթե դա միայն «հավեսի» համար է անում` առանց լուրջ մտադրությունների: Կուզեի, որ կինս ուզենար առաջին հերթին ի՛նձ դուր գալ իր արտաքինով և վարքագծով, ոչ թե ուրիշներին: Իմ համոզմամբ` ամուսինների վարքագիծը պետք է ուղղված լինի միմյա՛նց, ոչ թե ուրիշներին հաճույք պատճառելու նպատակին: Եթե, օրինակ, ես սիրում եմ ինչ որ հագուստ կրել, որն ուրիշների աչքին ինձ Ալեն Դելոն է դարձնում, բայց կնոջս շատ է նյարդայնացնում, ապա ես այդ հագուստս կպատառոտեմ և կդարձնեմ մեր ննջասենյակի «պոլի շորը»: Կարծում եմ կարողացա բացատրել «փոխվելու պատրաստակամ լինել» արտահայտությանս իմաստը: Միևնույն ժամանակ` եթե ամուսիններից մեկն ինչ-որ բան սիրում է, ապա եթե մյուսը դրա նակտմամբ չեզոք է (ոչ սիրում է, ոչ էլ դրանից նյարդայնանում), ուրեմն կամ պետք է աշխատի ինքն է՛լ դա սիրել, կամ` մյուսին չխանգարի, որպեսզի նա վայելի իր սիրածը: Դա այնքա՜ն հեշտ է անել, որ երբեք չպետք է անգամ չնչին գժտության պատճառ դառնա: Օրինակ` ես հավաքույթների նկատմամբ անտարբեր եմ: Բայց եթե կինս սիրում է հավաքույթներ, ապա անարգել կարող է մասնակցել, իսկ եթե իրեն հաճելի չէ առանց ինձ մասնակցելը, ուրեմն պետք է աշխատեմ իր հետ լինել: Այս երկար-բարակ գրածս 2 բառով կոչվում է «ընտանեկան ներդաշնակություն»: Հենց նույն ներդաշնակության նպատակով լավ կլինի, որ կինը նախկին ամուսնությունից 10 տարեկանից ավելի տարիքով անչափահաս տղա չունենա: Սա պարտադիր պայման չէ և իմ նախասիրությունների կամ բնավորության հետ ոչ մի կապ չունի: Պարզապես այս հարցում ես չեմ պատկերացնում, թե ես ու ապագա կինս ինչպես կկարողանանք հաղթահարել որդու բնազդային խանդն իր մոր նկատմամբ: Հասուն և առանձին ապրող երեխաները, կարծում եմ, խոչնդոտ չեն:

Եթե համբերությամբ կարդացիք և հասաք այս կետին, ապա հավանաբար համոզվել եք, որ մտադրություններս լրջագույն են, այլապես այսքան երկար չէի գրի: Սիրախաղը, անցողիկ ժամանցը, կարճատև հարաբերություններն ինձ այնքան էլ շատ չեն հարկավոր: Նաև մինայ զրուցակից ընկերուհիների կարիք չեմ զգում: Կուզեմ, որ հարաբերությունները հանգեցնեն ամուսնության: Չկողմնորոշված, խիստ չմահավան դարձաձ կանանց պարզապես կխնդրեմ անտեսել ինձ: Ես կյանքի ընկերուհի եմ փնտրում, ոչ թե նոր ծանոթություններ :) Կրկին հորդորում եմ. մի՛ անտեսեք ձեր նկատմամբ իմ ուշադրության «լայք»-երը և արձագանքեք: Կամ մի՛ սպասեք ինձ և ինքներդ «հավանեք», եթե ընդհանուր առմամբ ինձ «հավանելի» կհամարեք :) Ես պարզ ու շիտակ մարդ եմ, և ոչ մի վտանգ, սխալ վերաբերմունք ինձնից սպասել պետք չէ: Եթե առաջինը գրեք, չեմ մտածի, թե պարկեշտ չեք վարվում :) Վատագույն դեպքում անկեղծորեն կասեմ, որ իմ նախընտրած կանանց տիպին չեք պատկանում և ներողություն կխնդրեմ դրա համար: Դուք սովորաբար կեղծանուններ եք գրում, համացանցում չեմ կարող գտնել ձեզ, որպեսզի ինքս գրեմ: Այստեղ գրել չի լինում, բայց եթե ինձ շա՜տ հաճելի կին «լայքի», անկասկած կվճարեմ կայքին, որպեսզի թեկուզ այստեղ զրուցեմ իր հետ :) Պարզ գրեցի, թաքցնելու բան չկա: Կրկին իմ տարիքի մասին: Եթե համարում եք, որ ինձնից շատ երիտասարդ եք, տարիքս հարմար չէ, ապա ամենայն հավանականությամբ սխալվում եք: Ես իսկապես շատ ու շատ 40-ամյա տղաներից երիտասարդ եմ ինչով որ մտքներովդ կանցնի: Այնպես որ` կենսաբանական տարիքս կարող եք հանգիստ անտեսել: Բացի այդ` կարծում եմ, որ ողջախոհ կինը պետք է նախընտրի տարիքով տղամարդու, քանի որ հենց տղամարդն է ընտանիքի ապահովության պատասխանատուն, և որքան նա տարիքով է, այնքան փորձառու է և այնքան ավելի է արժևորում ընտանիքի կայունությունն ու ապահովությունը: Եվ որքան երիտասարդ լինի կինը, այնքան տղամարդն ավելի նրբորեն է սիրում, բարձր գնահատում և զգուշությամբ պահպանում իր ունեցած «գանձը»: Այս միտքն իմ սեփականը չէ՛. այն ինձ հուշել է մի շատ ողջախոհ տիկին :) Շարունակությունն արդեն գրել եմ բուն անկետայի հարցերին պատասխանելով:

Երկու զավակ ունեմ: Նրանք իրենց սեփական ընտանիքներն ունեն և ինձնից առանձին են ապրում: Հավանաբար կուզեմ կրկին փոքրիկ ունենալ, եթե կնոջս համար դա շատ ցանկալի կլինի:

Կնոջ տարիքն ու արտքին գրավչությունն ինձ համար շատ էական են: Բայց դրանք ամենակարևորը չեն: Ամեն դեպքում` արտաքին գրավչության, խելացիության, բնավորության հաճելի գծերի և այլ արժանիքների «գումարը» պետք է բավարարի իմ տեսողական ճաշակի, հոգևոր պահանջմունքների և բարոյականության/պարկեշտության մասին իմ ուենցած պատկերացումների գոնե նվազագույնին, որպեսզի մշտական գոհունակության զգացում ունենամ: Դա եսասիրությունից չէ: Պարզապես եթե այդպես չլինի, ապա երբևէ ենթագիտակցության մեջ անխուսափելիորեն հարց է ծագելու. «իսկ ես արդյո՞ք ճիշտ ընտրություն եմ կատարել»: Ես չէի ցանկանա, որ այդպես պատահեր, որովհետև այդ պահից կխախտվի հարաբերությունների ներդաշնակությունը:

Եթե ես կարողանայի կռահել այլոց մտադրությունները, ապա կկանխեի իմ և իմ տեսակի բոլոր մարդկանց ազնվության ու բարության չարաշահումները:

Ամուսնության նպատակը երջանկացնելն ու երջանկանալն է, բնության ու սեփական հոգու հավերժ կանչին համահունչ ապրելը: Իսկ եթե առանց գեղեցիկ խոսքերի` ապա ամուսնության նպատակը, տրամաբանորեն, ընտանիք կազմելն է:

Կյանքն ինձ շատ դասեր է տվել, որոնցից 2-ն են ամենակարևորները: Դաս 1. Երբեք մի մտածիր, որ դեռ հարմար պահը չէ, որ դեռևս բավականին ժամանակ ունես` ասելու համար. «դու ինձ դուր ես գալիս», «ես քեզ սիրում եմ»: Ինչ-որ մեկն անպայման քեզնից առաջ կընկնի և քո ընտրյալին դա կասի: Դաս 2. Մի ծախսիր ժամանակդ այն կնոջ համար, ով չի ուզում իր ժամանակը կիսել քեզ հետ:

Իմ մեջ համատեղված են տարբեր բնավորություններ, որոնք սովորաբար միմյանց հետ համերաշխ են: Ինչպիսին կլինեմ այս կամ այն պահին, կախված է նրանից, թե որտեղ եմ և ինչպես է դիմացինս ինձ վերաբերվում: Աշխատանքային և հասարակական հարաբերություններում լուրջ եմ, բծախնդիր, պահանջկոտ, համբերատար/անտեսող չեմ: Հաճելի/սիրելի մարդու նկատմամբ քնքշաբարո եմ, մեղմ, հոգատար, բարի, բարեհամբույր, համբերատար: Անհաճո, լկտի, գռեհիկ, անտաշ/անդաստիարակ և այլն մարդկանց նկատմամբ պոռթկուն եմ, բարկացկոտ, անզիջում, կարող եմ նյարդայնանալ: Այսպիսի մարդկանց սովորաբար վերաբերվում եմ արհամարհանքով: Սովորական պայմաններում լուրջ եմ, ինքնամփոփ, քիչ շփվող, իսկ հաճելի միջավայրում անհոգ եմ, ուրախ, հումորով: Հավաքույթներում «ուտող-խմող» եմ, սովորաբար դառնում եմ «душа компании»: Ծանոթներս ինձ ավելի շատ հավանում են, երբ մի քիչ արբած եմ (ինչը հազվադեպ է պատահում), քանի որ այդ ժամանակ միայն լավ հատկանիշներս են «աշխատում», իսկ լուրջ ու մռայլները «քնած են»:

Հաճախ հեգնում են, որ երկար եմ գրում/բացատրում, և հնարավոր է կեսից հոգնեն ու գլխավորը չկարդան/չլսեն: Անկասկած` որևէ լուրջ խնդիր շոշափելիս երկար եմ գրում/խոսում: Չեմ սիրում միտքը կիսատ թողնել, ձգտում եմ հանգամանալից լինել, որպեսզի ոչ մի դետալ բաց չթողնվի և թյուրիմացություն չառաջանա: Այստեղ և՛ս երկար եմ գրել: Բայց մի՞թե որևէ բան եմ գրել, որն ամենևին ոչ ոքի հետաքրքիր չի լինելու: Չէ՞ որ հետո այդ ամենը, միևնույնն է, հարցնելու էին, եթե ցանկանային ինձ ավելի լավ ճանաչել:

Ինձ նյարդայնացնում են բարձր երաժշտությունը (հատկապես անճաշակ ռաբիզը, անմիտ-անթեմա «ցըմփ-ցըմփ»-ը և այլ անճաշակություններ), բարձրաձայն խոսակցությունը, անհիմն մեղադրանքը/հանդիմանությունը, անհիմն խանդը, բութ կամակորությունը, բթամտությունը, ստախոսությունը, զրուցակցի անտեղի փակվածությունը, անազնվությունը, «ինքնատիպության» այն արտահայտումները, որոնք տկարամտությունից դժվար է տարբերել (հոնքերին և նույնիսկ ինտիմ տեղերում կախված ականջօղեր, ծվեն-ծվեն արված հագուստ, գլխի միայն մի կողմից սափրված մազեր, անճոռնի մեծացված շրթունքներ, մարմնի վրա մեծածավալ դաջվածքներ և այլն): Ընդհանուր առմամբ հանգիստ և համբերատար եմ, երբ ամեն ինչ գոնե կիսով չափ կարգին է: Բայց սկսում եմ ուժգին նյարդայնանալ, երբ ինչ-որ բան կատարվում է բացարձակապես ոչ այնպես, ինչպես ընդունված է, ինչպես հաճելի է շրջապատի մեծամասնությանը:

Ամուսնական հարաբերություններում ամենակարևորն են. հավատարմությունը, փոխադարձ սերը (և՛ զգացմունքային, և՛ մարմնական), միմյանց նկատմամբ բաց, անկեղծ լինելը, ազնվությունը, փոխըմբռնումը, փոխադարձ վստահությունը, փոխզիջելու և խնդիրները համատեղ լուծելու պատրաստակամությունը:

Ամուսնանալու համար լավ/վատ տարիք չկա: Կարևորը տարիքը չէ, այլ այն, որ նախքան ամուսնանալը զույգերը պետք է համոզված լինեն, որ շատ լավ են ճանաչում միմյանց բնավորությունները, գիտեն միմյանց բոլոր տեսակի պահանջմունքները, անվերապահորեն պատրաստ են ընտանիքում խնդիրներ առաջանալիս վիճաբանելու փոխարեն համատեղ, փոխզիջումների գնալով հարթել խնդիրները և պահպանել ընտանիքի ներդաշնակությունը: Եվ շատ կարևոր է, որպեսզի ամուսինները սեռական կյանքի տեսանկյունից համատեղելի լինեն: Առանց այս ամենի ներդաշնակ ու ամուր ընտանիք չի ստեղծվի:

Որոշ բաների մատերի արանքից նայել չեմ կարողանում և կարող եմ մտահոգություններից «անջատվել», ժամանակավոր դեպրեսիայի մեջ ընկնել: Բայց ինձ երկարատև «անջատատել» հնարավոր չէ:

Երևի կուզեի, որ 5 տարի հետո խնամելիս ու դաստիարակելիս լինեմ 2-3-ամյա դստրիկիս :)